Tatra Mocne

Usłyszałem kiedyś ciekawą teorię, bodajże u Kopyry, że mocne wersje koncernowych trunków są najbardziej pijalne. A to ze względu na tłumiący pozostałe inne paskudne smaki, alkohol. Najwyższa pora obalić tą tezę! Ułatwi mi to dzisiejszy gość z Podhala, Pan Tater. W naszym niedzielnym cyklu naprawdę nie chodzi o to, że z lubością niczym czarownik wbijamy szpilę w laleczkę (butelkę) vodoo, a o rzecz bardziej przyziemną: sprawdzenie czy wszystkie popularne koncerniaki są nie pijalne. Już na początku przekonuje się, że zapach górala jest nieprzyjemnie ostry, cholernie ciężko wyczuć w nim jakąkolwiek cząstkę, która mogłaby być sprawiać przyjemność. Powiem Wam, że jest wręcz to niemożliwe,od samego zapachu moja ukochana babcia zamroczyłaby się i zaczęła kiwać głową raz w górę, raz w dół…Sentencja na etykiecie głoszącą, że ma ,,bogaty smak” jest mniej więcej tak samo ironiczna jak fototapeta z książek u narodowego Mariana. Płynę z prądem alkoholu, uderzyłem głową w skałę wystającą z górskiego strumienia i mamrocząc coś pod nosem, posuwam się bezwiednie ku końcowi, ku wodospadowi, ku następnemu łykowi…byłem przekonany, że to mój koniec, upadek z takiej wysokości w masie wody, która mnie wepchnie pod skały może się skończyć tylko w jeden koszmarny sposób. Wtem na skale dostrzegłem Pana Tatrę, wskazywał on na butelkę w mojej ręce, którą o dziwo ciągle kurczowo trzymałem. Pokazywał bym wziął jeszcze jeden łyk, w panice, nie rozumiejąc co robię, zaufałem mu. Krztusząc się lekko raz wodą, raz z ogłupienia ilością Tatry zacząłem spadać w dół, wtedy znienacka jak brzoza na lotnisku wyskoczyła mi myśl: nie ukryty alkohol w Tatrze rozluźnił mi wszystkie mięśnie, przeżyję! Tak też się stało. Miast rozbić się o skały, tylko się o nie otarłem, rozluźnione ciało dopasowało się do kształtu kamienia zagłady. Nic nie czułem, nawet majestatyczne fale zniknęły, dokładnie tak jak piana na tafli trunku…

P.S Pisząc prędkie podsumowanie, trzeba oddać dwie sprawy: nie wali kukurydzą, nie jest kwaśne. Alkohol naprawdę tłumi to co było beznadziejne. Co nie znaczy, że je polecam…

Zapach 2,5;

Smak 2;

Wygląd 3;

Ogólnie 2,5.

(w skali piw koncernowych)

Wielkopolski Piwosz

Obelix wpadł do kociołka z magicznym wywarem jak był mały – ten baca z Tater wpadł do kotła z gorzałą. Przepalanką, by być bardziej precyzyjnym. Co więcej, nie był to kocioł, tylko opakowanie po emalii, bo trochę owej chemicznej, rozpuszczalnikowej woni zostało. W sumie nie przeszkadza ona za bardzo, bo umieramy nim zdążymy ją poczuć – śmierdzi alkoholem oraz przepalonym słodem. Nie wierzyłem sam sobie, gdy nie wyczuwałem kukurydzy, ale sprawdzałem ( narażając się na stały uraz powonienia ) kilka razy i nie zastałem tam paskudnej kolby z herbu koncernu. Jedynie metaliczność przeżyła zalanie spirytusem. To co zostało z bacy, gdy już go wyłowili było jeszcze brzydsze niż baca zwyczajny ( nie mocny ). Brak piany to już norma, ale ten wygląd nie zasługuje nawet na to jedno zdanie! Jest tak paskudnie sztuczno-czerwonawy, a przy przechylaniu przezroczysty, że nazwanie go barwą jest potwarzą dla tego słowa – co najmniej w takim stopniu jak nazwanie tego piwem dla Nektaru Bogów. Gdy zapytali się bacy co czuł, gdy pływał w wiadrze po farbie nie odpowiadał, tylko wlepiał beznamiętnie wzrok w przestrzeń. Doszedł do siebie dopiero na łożu śmierci i powiedział wciąż jeszcze łamiącym się głosem:

– Sam alkohol, zgagę, która trzyma mię do dzisiaj oraz przepalony cukier z chemiczną nutką rozpuszczalnika. – po czym zaszlochał i umarł.

Zapach 0;

Smak 0;

Wygląd 0;

Ogólnie 0.

Smakosz śląski